اطلاعات جامع از طراحی سایت

نقطع ی عطف شکوفایی اینترنت 1.0 فی مابین طراحی سایت در مشهد سال های 1990 تا 2005 بود، یعنی وقتی که اینترنت جهانی در پروسه ابتدایی خویش بود. غرض اساسی آن اشتراک گذاری داده ها بود که ولی در آن فرصت به خودی خویش تازگی داشت. این متساوی میلیون ها کتاب و گواهی ذخیره گردیده در یک جای بود که برای یوزرها در سراسر دنیا قابل دسترسی بود. اما محدودیت های متعددی وجود داشت.

مستقر بودند: اکثر صفحه های اینترنت در آن فرصت اثبات بودند و بر روی سرورهای اینترنت اعمال گردیده بوسیله ISP میزبانی می شدند. این بدان معنا میباشد که اگرچه داده ها این صفحه ها اثرگذار بود، البته به صورت منظم آپ دیت نمی‌شد. بدین ترتیب، یوزرها برهان مقداری برای رجوع به به عبارتی ورقه بیشتراز یک توشه خواهند داشت. با این هم اکنون، ما تا قبل از اینً اولی موتورهای جستجوی هوشمند را دیدیم.
تعاملی نبودند: در دنیایی که زیر سلطه رسانه های اجتماعی میباشد، تصور یک سایت سوای برخی موادسازنده تعاملی طاقت فرسا میباشد. البته صفحه ها اینترنت Web 1.0 اینگونه چیزی را ارائه نکردند. در شایسته ترین موقعیت، ممکن میباشد در نقطه پایان یک کتاب مهمان برای امضا وجود داشته باشد – ولی این به مکان ایده ها شخصی، کلاً شیت جاری ساختن می‌گردد.
انحصاری بودند: بخش اعظمی از مرورگرها کوشش کردند با ارائه برچسب های مخصوص خویش را متمایز نمایند. این سبب ساز به تنی چند از خطاها ناسازگاری در بین این سایت ها و مرورگرهای حفاظت نشده شد. یوزرها می‌توانستند اپ‌ها را دانلود نمایند، البته نمی‌توانستند ببینند به چه شکل فعالیت می‌نمایند.
به پست الکترونیک تحت عنوان وسیله ارتباطی متکی بود: در حین زمان اینترنت 1.0، سرورها تمایلی به ارائه حمایت از اپلیکیشن نویسی سمت سرور نداشتند. این بدان معناست که کلیک کردن بر روی “ارسال” در یک هیبت سبب ساز به فعال‌ساز‌ی یک خدمت گیرنده نشانی اینترنتی می شود و هیبت می بایست به یک نشانی داده گردیده پست الکترونیک خواهد شد. مطمئناً این تجارب کاربری که فعلا انتظار داریم عدم وجود.
اینترنت 2.0 داده ها فردی شمارا می‌خواهد
اینترنت 2.0 منادی طلوع تعامل آنلاین بود. از سال 2005، این “زمان” تاکنون ادامه یافته میباشد. در جایی که اینترنت 1.0 به طور کاملً در زمینه‌ی صفحه ها اثبات بود، اینترنت 2.0 درباره ی محتوای ساخت گردیده به وسیله استفاده کننده میباشد و بقیه یوزرها نظرها و پست های خویش را در سایت های مو جود میگذارند و اطلاعاتی را که میخوانند در طیف وسیعی از پلت هیبت ها و وب لاگ های رسانه های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند. عصر Web 2.0 همینطور زمان ای میباشد که در آن دسترسی به وب گوشی رونق گرفته میباشد که سبب ساز به ساخت‌و‌ساز محتوا برای مصرف کنندگان در اکنون جنبش و بازار رو به پرورش نرم‌افزار ها گردیده است.

ساخت‌و‌ساز اکانت کاربری و پروفایل
Web 2.0 از اکانت‌ها و نمایه‌های مخاطب استقبال کرد، چون احتمال بیشتری وجود داراست که سبب ساز به بازدید دوباره خواهد شد. ایده این بود که اکثر یوزرها وب بیشتر به مرورگر خویش برای رابط کاربری، نرم‌افزار‌ها و ذخیره‌سازی فولدر – که در کل تحت عنوان محاسبات کانال تحت عنوان یک پلتفرم شناخته می گردند متکی می‌باشند. اینترنت 2.0 همینطور باعث به ظهور دولت ها آنلاین، رسانه های اجتماعی، بلاگ نویسی و برخورد هایی مانند دکمه پر اسم و رسم “لایک” شد.

نقطع ی عطف شکوفایی اینترنت 1.0 فی مابین طراحی سایت در مشهد سال های 1990 تا 2005 بود، یعنی وقتی که اینترنت جهانی در پروسه ابتدایی خویش بود. غرض اساسی آن اشتراک گذاری داده ها بود که ولی در آن فرصت به خودی خویش تازگی داشت. این متساوی میلیون ها کتاب و گواهی ذخیره گردیده در یک جای بود که برای یوزرها در سراسر دنیا قابل دسترسی بود. اما محدودیت های متعددی وجود داشت.

مستقر بودند: اکثر صفحه های اینترنت در آن فرصت اثبات بودند و بر روی سرورهای اینترنت اعمال گردیده بوسیله ISP میزبانی می شدند. این بدان معنا میباشد که اگرچه داده ها این صفحه ها اثرگذار بود، البته به صورت منظم آپ دیت نمی‌شد. بدین ترتیب، یوزرها برهان مقداری برای رجوع به به عبارتی ورقه بیشتراز یک توشه خواهند داشت. با این هم اکنون، ما تا قبل از اینً اولی موتورهای جستجوی هوشمند را دیدیم.
تعاملی نبودند: در دنیایی که زیر سلطه رسانه های اجتماعی میباشد، تصور یک سایت سوای برخی موادسازنده تعاملی طاقت فرسا میباشد. البته صفحه ها اینترنت Web 1.0 اینگونه چیزی را ارائه نکردند. در شایسته ترین موقعیت، ممکن میباشد در نقطه پایان یک کتاب مهمان برای امضا وجود داشته باشد – ولی این به مکان ایده ها شخصی، کلاً شیت جاری ساختن می‌گردد.
انحصاری بودند: بخش اعظمی از مرورگرها کوشش کردند با ارائه برچسب های مخصوص خویش را متمایز نمایند. این سبب ساز به تنی چند از خطاها ناسازگاری در بین این سایت ها و مرورگرهای حفاظت نشده شد. یوزرها می‌توانستند اپ‌ها را دانلود نمایند، البته نمی‌توانستند ببینند به چه شکل فعالیت می‌نمایند.
به پست الکترونیک تحت عنوان وسیله ارتباطی متکی بود: در حین زمان اینترنت 1.0، سرورها تمایلی به ارائه حمایت از اپلیکیشن نویسی سمت سرور نداشتند. این بدان معناست که کلیک کردن بر روی “ارسال” در یک هیبت سبب ساز به فعال‌ساز‌ی یک خدمت گیرنده نشانی اینترنتی می شود و هیبت می بایست به یک نشانی داده گردیده پست الکترونیک خواهد شد. مطمئناً این تجارب کاربری که فعلا انتظار داریم عدم وجود.
اینترنت 2.0 داده ها فردی شمارا می‌خواهد
اینترنت 2.0 منادی طلوع تعامل آنلاین بود. از سال 2005، این “زمان” تاکنون ادامه یافته میباشد. در جایی که اینترنت 1.0 به طور کاملً در زمینه‌ی صفحه ها اثبات بود، اینترنت 2.0 درباره ی محتوای ساخت گردیده به وسیله استفاده کننده میباشد و بقیه یوزرها نظرها و پست های خویش را در سایت های مو جود میگذارند و اطلاعاتی را که میخوانند در طیف وسیعی از پلت هیبت ها و وب لاگ های رسانه های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند. عصر Web 2.0 همینطور زمان ای میباشد که در آن دسترسی به وب گوشی رونق گرفته میباشد که سبب ساز به ساخت‌و‌ساز محتوا برای مصرف کنندگان در اکنون جنبش و بازار رو به پرورش نرم‌افزار ها گردیده است.

ساخت‌و‌ساز اکانت کاربری و پروفایل
Web 2.0 از اکانت‌ها و نمایه‌های مخاطب استقبال کرد، چون احتمال بیشتری وجود داراست که سبب ساز به بازدید دوباره خواهد شد. ایده این بود که اکثر یوزرها وب بیشتر به مرورگر خویش برای رابط کاربری، نرم‌افزار‌ها و ذخیره‌سازی فولدر – که در کل تحت عنوان محاسبات کانال تحت عنوان یک پلتفرم شناخته می گردند متکی می‌باشند. اینترنت 2.0 همینطور باعث به ظهور دولت ها آنلاین، رسانه های اجتماعی، بلاگ نویسی و برخورد هایی مانند دکمه پر اسم و رسم “لایک” شد.