اطلاعات جامع از طراحی سایت

در دهه 1940، اولی کامپیوترهای تماماً امروزی طراحی سایت در مشهد با انرژی الکتریکی ساخته شدند. سرعت محصور و گنجایش یاد، برنامه نویس ها را ناچار به تایپ کردن اپ های گویش اسمبلی با تهیه دستی کرد. در غایت متوجه شد که اپ نویسی به لهجه اسمبلی به همت فکری متعددی نیاز داراست. سفارش اول برای یک لهجه نرم افزار نویسی سطح بالا Plankalkül بود که بوسیله Konrad Zuse برای کامپیوتر Z1 خویش فی مابین سالهای 1942 و 1945 بسط یافت ولی در آن مجال اعمال نشد. اولی گویش های نرم‌افزار نویسی کاربردی که برای جابجایی دستور کار ها به کامپیوتر پیاده سازی گردیده بودند در اوایل دهه 1950 نوشته شدند. کد کوتاه جان ماچلی که در سال 1949 توصیه شد، یکی او‌لین لهجه‌های سطح بالا بود که برای کامپیوترهای الکترونیکی پیشرفت یافت. مغایر کد ماشین، کلمات کد کوتاه لغت ها ریاضی را به صورت قابل ادراک علامت می دادند. با این حالا، نرم‌افزار می بایست هر توشه که اعمال میشد به کد ماشین ترجمه می شد و این پروسه را بسیار کندتر از اجرای کد ماشین مساوی میکرد. در اوایل دهه 1950، Alick Glennie Autocode، احتمالاً اولی گویش اپلیکیشن نویسی کامپایل گردیده را در دانش گاه منچستر بسط اعطا کرد. در سال 1954، تکرار دوم از گویش، مشهور به “Mark 1 Autocode” برای Mark 1 بوسیله R. A. Brooker پیشرفت یافت.همینطور بروکر، با دانش گاه منچستر، در دهه 1950 یک کد خود کار برای Ferranti Mercury تشکیل داد. ورژن EDSAC 2 بوسیله داگلاس هارتری از آزمایشگاه ریاضی دانش کده کمبریج در سال 1961 نوآوری شد. این ورژن که با اسم EDSAC 2 Autocode شناخته می گردد، پیشرفت مستقیمی از Autocode مرکوری بود که برای حالت محلی سازگار گردیده بود و به جهت seo کد شی و لهجه منبع آن گزینه اعتنا قرار گرفت. تشخیصی که در آن فرصت توسعه یافته بود. یک فن بسط معاصر ولی مستقل، Atlas Autocode برای دستگاه اطلس 1 دانش کده منچستر پیشرفت داده شد. در سال 1954، FORTRAN در IBM بوسیله تیمی به رهبری جان بکوس نوآوری شد. این اولی لهجه با غرض همگانی سطح بالا بود که به صورت پهناور به کار گیری می شد که یک پیاده‌سازی کاربردی داشت، مغایر پیاده سازی روی ورقه. زمانی که FORTRAN برای نخستین دفعه معرفی شد، به جهت اشکالات، ژرف اندیشی در پیشرفت، و تلاش نسبی اپلیکیشن های “کد دستی” درج شده در اسمبلی با شک وتردید نگریسته شد. با این حالا، در بازار مشقت بار افزاری که با گاز در حالا تکامل بود. این لهجه در غایت به جهت همت خویش شناخته شد. این گویش هنوز هم یک لهجه دوستداشتنی برای محاسبات با عملکرد بالا میباشد و برای نرم‌افزار‌هایی به کار گیری میگردد که سریع‌ترین ابررایانه‌های TOP500 دنیا را واحد سنجش و درجه‌بندی می‌نمایند. یکی‌از دیگر از لهجه های نرم‌افزار نویسی نخستین بوسیله گریس هاپر در آمریکا به اسم FLOW-MATIC خلاقیت شد. این برای UNIVAC I در رمینگتون زرنگ در زمان زمان 1955 تا 1959 بسط داده شد. هاپر اخذ که مشتریان پردازش داده های تجاری با نمادهای ریاضی غیر مطلوب می‌باشند و در اوایل سال 1955، وی و تیمش مشخصاتی را برای یک گویش اپلیکیشن نویسی گویش انگلیسی نوشتند. یک مثال اول را اعمال کرد. کامپایلر FLOW-MATIC در اوایل سال 1958 در دسترس مردم قرار گرفت و در سال 1959 به صورت قابل مراعات ای بی نقص شد. Flow-Matic تأثیر عمده ای در پیاده سازی COBOL داشت، چون در آن فرصت صرفا آن و نسل بی واسطه آن AIMACO گزینه به کارگیری قرار می گرفتند. لهجه های دیگری که امروزه هنوز آیتم به کارگیری قرار می‌گیرند عبارتند از LISP (1958) که بوسیله جان مک کارتی ابتکار عمل شد و COBOL (1959) که به وسیله کمیته پیروزی کوتاه ساخت‌و‌ساز شد. نقطه قدرت دیگر در اواخر دهه 1950 تکثیر “لهجه جدیدی برای الگوریتم ها” بوسیله کمیته ای از محققان کامپیوتر آمریکایی و اروپایی بود. گزارش ALGOL 60 (“گویش الگوریتمی”).

در دهه 1940، اولی کامپیوترهای تماماً امروزی طراحی سایت در مشهد با انرژی الکتریکی ساخته شدند. سرعت محصور و گنجایش یاد، برنامه نویس ها را ناچار به تایپ کردن اپ های گویش اسمبلی با تهیه دستی کرد. در غایت متوجه شد که اپ نویسی به لهجه اسمبلی به همت فکری متعددی نیاز داراست. سفارش اول برای یک لهجه نرم افزار نویسی سطح بالا Plankalkül بود که بوسیله Konrad Zuse برای کامپیوتر Z1 خویش فی مابین سالهای 1942 و 1945 بسط یافت ولی در آن مجال اعمال نشد. اولی گویش های نرم‌افزار نویسی کاربردی که برای جابجایی دستور کار ها به کامپیوتر پیاده سازی گردیده بودند در اوایل دهه 1950 نوشته شدند. کد کوتاه جان ماچلی که در سال 1949 توصیه شد، یکی او‌لین لهجه‌های سطح بالا بود که برای کامپیوترهای الکترونیکی پیشرفت یافت. مغایر کد ماشین، کلمات کد کوتاه لغت ها ریاضی را به صورت قابل ادراک علامت می دادند. با این حالا، نرم‌افزار می بایست هر توشه که اعمال میشد به کد ماشین ترجمه می شد و این پروسه را بسیار کندتر از اجرای کد ماشین مساوی میکرد. در اوایل دهه 1950، Alick Glennie Autocode، احتمالاً اولی گویش اپلیکیشن نویسی کامپایل گردیده را در دانش گاه منچستر بسط اعطا کرد. در سال 1954، تکرار دوم از گویش، مشهور به “Mark 1 Autocode” برای Mark 1 بوسیله R. A. Brooker پیشرفت یافت.همینطور بروکر، با دانش گاه منچستر، در دهه 1950 یک کد خود کار برای Ferranti Mercury تشکیل داد. ورژن EDSAC 2 بوسیله داگلاس هارتری از آزمایشگاه ریاضی دانش کده کمبریج در سال 1961 نوآوری شد. این ورژن که با اسم EDSAC 2 Autocode شناخته می گردد، پیشرفت مستقیمی از Autocode مرکوری بود که برای حالت محلی سازگار گردیده بود و به جهت seo کد شی و لهجه منبع آن گزینه اعتنا قرار گرفت. تشخیصی که در آن فرصت توسعه یافته بود. یک فن بسط معاصر ولی مستقل، Atlas Autocode برای دستگاه اطلس 1 دانش کده منچستر پیشرفت داده شد. در سال 1954، FORTRAN در IBM بوسیله تیمی به رهبری جان بکوس نوآوری شد. این اولی لهجه با غرض همگانی سطح بالا بود که به صورت پهناور به کار گیری می شد که یک پیاده‌سازی کاربردی داشت، مغایر پیاده سازی روی ورقه. زمانی که FORTRAN برای نخستین دفعه معرفی شد، به جهت اشکالات، ژرف اندیشی در پیشرفت، و تلاش نسبی اپلیکیشن های “کد دستی” درج شده در اسمبلی با شک وتردید نگریسته شد. با این حالا، در بازار مشقت بار افزاری که با گاز در حالا تکامل بود. این لهجه در غایت به جهت همت خویش شناخته شد. این گویش هنوز هم یک لهجه دوستداشتنی برای محاسبات با عملکرد بالا میباشد و برای نرم‌افزار‌هایی به کار گیری میگردد که سریع‌ترین ابررایانه‌های TOP500 دنیا را واحد سنجش و درجه‌بندی می‌نمایند. یکی‌از دیگر از لهجه های نرم‌افزار نویسی نخستین بوسیله گریس هاپر در آمریکا به اسم FLOW-MATIC خلاقیت شد. این برای UNIVAC I در رمینگتون زرنگ در زمان زمان 1955 تا 1959 بسط داده شد. هاپر اخذ که مشتریان پردازش داده های تجاری با نمادهای ریاضی غیر مطلوب می‌باشند و در اوایل سال 1955، وی و تیمش مشخصاتی را برای یک گویش اپلیکیشن نویسی گویش انگلیسی نوشتند. یک مثال اول را اعمال کرد. کامپایلر FLOW-MATIC در اوایل سال 1958 در دسترس مردم قرار گرفت و در سال 1959 به صورت قابل مراعات ای بی نقص شد. Flow-Matic تأثیر عمده ای در پیاده سازی COBOL داشت، چون در آن فرصت صرفا آن و نسل بی واسطه آن AIMACO گزینه به کارگیری قرار می گرفتند. لهجه های دیگری که امروزه هنوز آیتم به کارگیری قرار می‌گیرند عبارتند از LISP (1958) که بوسیله جان مک کارتی ابتکار عمل شد و COBOL (1959) که به وسیله کمیته پیروزی کوتاه ساخت‌و‌ساز شد. نقطه قدرت دیگر در اواخر دهه 1950 تکثیر “لهجه جدیدی برای الگوریتم ها” بوسیله کمیته ای از محققان کامپیوتر آمریکایی و اروپایی بود. گزارش ALGOL 60 (“گویش الگوریتمی”).